Nieuwe dingen, oude dingen, dingen die niet af zijn

Nummer één is een nogal vreemde versie van de gekke hoedenmaker uit Alice In Wonderland, eentje die een tijdje met de Dresden Dolls heeft getourd, denk ik.
Het oude ding is van vorige week, toen ben ik er niet aan toe gekomen om hem op het web te zetten.
De laatste is een storyboard voor een strip waar ik mee bezig ben, wat een heel spannend en uitdagend avontuur is. Voor mij, bedoel ik.

In de fout in de dom

Vanmiddag heb ik een Utrechtse traditie meegemaakt; ik ben naar één van de zaterdagmiddagconcerten in de dom geweest. In een dagblad zag ik dat het requiem van Mozart uitgevoerd zou worden en dat de toegang gratis was. Allebei dingen waar ik geen nee tegen zeg.
Toen ik er aankwam om kwart over drie zat de hele kerk al stampvol, men was ongetwijfeld gekomen vanwege de perfecte akoestiek van het gebouw. Ik wist nog net een klein plekje achterin te bemachtigen, maar waarom is het dat altijd als ik naar concert ga ik altijd ingeklemd lijk te zitten tussen twee oude mannen, waar van een mét snor en de ander meestal met zo’n Harry Mulisch sjaaltje. Twee rochelende zestigers die het noodzakelijk vinden lang en saai te gaan praten over andere uitvoeringen die ze van dit stuk kennen, onderwijl een doordringende sigaren-en-ouderdomswalm op iedereen om hun heen los te laten: "Dit stuk -rochel rochel- heb ik nog gehoord bij de Berliner -hoest en proest- philharmoniker onder Furtwängler -uche uche-". "Ja", zegt de ander dan: "Dit koor -huwche uwche- is ook erg goed met -uchel huchel- Verdi".

Dat soort gewauwel.
Nu bleek al gauw dat de informatie in het krantje niet helemaal klopte, op het programma stond alleen Mozart, maar ook het miserere van Allegri werd uitgevoerd en, erg katholiek, de toegang was gratis, het verlaten koste echter vijf euro in de collectezak, opdat we ook nog volgende keren konden genieten van zulke mooie muziek.
Nu was de uitvoering ook helemaal niet slecht, de strijkers haperden een beetje in de snellere stukken en de blazers deden een beetje raar, maar dit is een tekenblog niet een snobistisch-muziek-gezeikblog. Je moet eigenlijk ook een toondove dronken amoebe op een synthesizer zijn om zoiets moois als Mozart's requiem te verpesten. Alleen vind ik het een beetje onbeleefd om mensen binnen te lokken met de belofte van gratis muziek, om ze vervolgens doodleuk een collectezak voor de neus te duwen met de vraag er even vijf euro in te doen. Is het hele idee van een collecte niet dat je een vrijwillige bijdrage doet? Ik zou dan gewoon vijf euro toegang vragen. Voor zulke mooie muziek is dat niets.
Nu komt het zo zuur over, alsof de hele kerk vol zit met uitvreters die na de uitvoering het liefst nog met de koorbanken ervandoor willen
en waar zijn de flessen miswijn gebleven?

Hoe dan ook, ik heb in ieder geval een leuke tekening kunnen maken

ps. heeft iedereen al door dat je de tekeningen kunt uitvergroten door er op te klikken?

Naar mijn mening is het nog maandag

Beestjes, allemaal beestjes.

Even weer terug in mijn comfort zone

Hier is een illustratie bij het boek Tideland van Mitch Cullin, naar een schets die ik gemaakt heb vlak voordat de film uitkwam.
Soms heb je wel geluk als je in Nederland woont, de film komt nu pas in Amerika uit.
Terwijl wij op ons dode gemak er rustig twee of drie keer heen konden, draait hij daar enkel één week! Je moet ook eens zien wat de regisseur gedwongen is te doen.
Dus als je van de week nog in de V.S. komt, dan weet je wat je te doen staat.
Want ik hoef toch niet te zeggen dat Tideland de meest fantastische, geweldige en breinverbluffende film van het jaar is?

Onoriginele kitsch, al zeg ik het zelf

met dank aan Maaike W.

Gekaapt Weblog

Dit Weblog is gekraakt! Heden te zien; het meer dan vaardige werk van supertekenares Heina Dokter! Een tekening uit de strip Vlinders waar zij op het moment aan werkt.

Voor als je Engels kunt

Dit grapje werkt waarschijnlijk alleen als je weet wat kwakzalver is in het Engels.

catch of the day

Omdat de tekening die ik vandaag probeerde te maken helemaal niets werd, zijn hier: mijn duim en een monster met een ijsje.

Wezentjes

Soms heb je van die dagen dat je alleen maar kleine misvormde wezentjes kan tekenen,
ik heb ze in ieder geval wel.

Jan Klaassen, Punchinello en Mr. Punch

Zijn alle drie dezelfde persoon.

Padden overal: een excuus

Dit weekeinde heb ik een pad verontwaardigd toen ik bij mij oude biologieleraren aan het tuinieren was. Dat is een omschrijving van de afgelopen paar dagen die het vreemder doet overkomen dan het eigenlijk was. Beter gezegd; ik heb met Alyanne en nog een heel stel geholpen de tuin van haar ouders enigzins op orde te stellen. Daar heb ik op een gegeven moment een pad beroofd van zijn slaapplek en ben ik toen het beest achter na gaan zitten met een fototoestel?
Ja, dat moet ik ook bekennen.
Nu moet ik zeggen dat van alle amfibieën en ander kruipend gespuis, padden mijn favoriet zijn. Ik wil dan ook benadrukken dat het mij spijt. Als er padden zijn die dit lezen (Docters Van Leeuwen uitgezonderd): "Nooit meer zal ik jullie zonder goede reden van jullie verblijfplaatsen verjagen".

Addendum

Ik had ook nog een tekening gemaakt van Alyanne's zusje Marilou (een ijsje voor degene die me
even laat weten hoe je Marilou wel spelt). terwijl ze haar huiswerk voor de kunstacademie moest maken; een stilleven in potlood van een glas wijn, een glas water en een glas melk. We waren het hier thuis met elkaar eens dat het de meest verschrikkelijke schoolse opdracht mogelijk was en dat het woord autonoom eigenlijk niet op zijn plaats was hier.